Kino PRL-u. Możemy się zżymać na papierowe dialogi i natrętną propagandę, ale był to jedyny czas w historii polskiej kinematografii, kiedy zachodni recenzenci czekali na nowe obrazy z Polski. Scenariusze znad Wisły (jak np. „Kanał” Stawińskiego) podbijały serca włodarzy Hollywoodu, a termin „filmowa szkoła polska” został wpisany na stałe do światowego słownika popkultury. Polscy reżyserzy zażywali sławy porównywalnej do Antonioniego i Kurosawy, polscy aktorzy stawali się gwiazdami festiwali filmowych. Zostały tylko wspomnienia. Kolaboranci i emigranci Hollyłódź: kuźnia kadr. Sukcesy i ekscesy łódzkiej filmówki Socrealizm w obiektywie kamery Wpuszczani w „Kanał”: początki legendy szkoły polskiej Zespoły filmowe i kolaudacje. »Przywrócić scenę dupnika. Minister Kultury i Sztuki« Pola Raksa. Piękne dziewczyny z okładek trafiają na ekran Superprodukcje i kino moralnego niepokoju Kultowe sceny polskiego kina Mistrz Andrzej. Opowieść o Andrzeju Wajdzie. Samotność Małego Rycerza. Tadeusz Łomnicki Bobek. Wszystkie twarze Bogumiła Kobieli Jerzy Skolimowski. Ręce do góry – przez dwadzieścia lat Na wieki wieków Kmicic. Daniel Olbrychski Beata Tyszkiewicz. Piękność na wyłączność dla filmu. Sławomir Koper umiejętnie weryfikuje filmowe legendy z prozą życia ich bohaterów. Czerpie pełnymi garściami ze wspomnień, wywiadów i korespondencji – tych publikowanych i tych pisanych do szuflady. Wertuje – jak sam przyznaje – tysiące akt IPN-u, by znaleźć niekiedy szokujące notatki na temat swoich bohaterów. Wielcy artyści, kultowe filmy, anegdoty, ploteczki i małe dramaty. Niezapomniane sceny utrwalone obiektywem kamery i te, których kamera nie zdążyła uwiecznić. Na szczęście dla nas Koper dotarł do nich i opisał… [empik.com]